به نقل از «فارس»

دعواها بر سر «ناپلئون» بالا گرفت

تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۶۱۴۲۲

در حالی‌که انتقادهای متعددی از «ایرادات تاریخی» فیلم «ناپلئون» در روزهای اخیر مطرح شده است، فینیکس در دفاع از اسکات عنوان کرد که اگر داستان زندگی ناپلئون بدون تفسیر دراماتیک به تصویر کشیده شود، خسته‌کننده و حوصله‌سربر خواهد بود.

فینیکس در مصاحبه‌ای با فوربز گفت که بخش زیادی از زندگی ناپلئون وابسته به تفاسیر شخصی‌ست؛ «با این‌حال نمی‌توان بعضی چیزها را تغییر داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

«ویدئوی از دو استاد دانشگاه که کتاب‌هایی درباره ناپلئون نوشته بودند، می‌دیدم. یک ساعت و نیم فقط درباره حقایق بحث می‌کردند، درباره زندگی او، و با یکدیگر هم‌نظر نبودند. بنابراین، فقط درمورد برخی رویدادهای تاریخی اجماع‌نظر وجود دارد.»

بازیگر «جوکر» و «او» در ادامه گفت «اما وقتی به روابط شخصی او نگاه می‌کنیم، می‌فهمیم که او نابالغ بوده و چگونگی ارتباط برقرار‌کردن با زنان را نمی‌دانسته. چگونه چنین موضوعی را می‌توان به تصویر کشید؟ گاهی اوقات به نقطه‌ای می‌رسید که می‌گویید هدف این سکانس این است و اطلاعاتی که داریم این؛ و این به شدت کسل‌کننده است.»

وی معتقد است این دقیقا جایی است که باید تصمیم بگیرید که تفسیر شخصی خود را وارد داستان کنید یا با همان اطلاعاتی که در اختیار دارید زندگی قهرمان‌تان را به تصویر بکشید.

«این به نظر جذاب‌تر می‌رسد و البته شاید هم نباشد؛ ممکن است شکست بخورید و یا گاهی تصمیم اشتباهی بگیرید، اما اگر انعطاف نداشته باشید و فقط حقایق را در نظر بگیرید... ممکن است افرادی بخواهند فیلمی بر مبنای واقعیت‌های تاریخی بسازند، و من شخصاً از تماشای آن آثار لذت می‌برم. این فیلم یکی از آن‌ها نیست.»

عمده روایت «ناپلئون» بر روی قدرت‌گرفتن وی و رابطه‌اش با جوزفین بوهارنه (با بازی ونسا کربی) متمرکز است؛ با این‌که به گفته‌ی منتقدان فرانسوی صحنه‌های نبرد فیلم فوق‌العاده از کار درآمده و بازی فینیکس و کربی درخشان است، اما چشم‌پوشی بر روی ایرادات تاریخی فیلم، خصوصا «نبرد پیرامیدز» و نحوه حضور ماری آنتوانت، غیرممکن است. 

در حالی که «ناپلئون» اکثراً نقدهای مثبتی از منتقدان دریافت کرده است، اما نشریات فرانسوی نسبت به فیلم جدید اسکات مهربان نبوده‌اند. روزنامه‌ی فیگارو، با اشاره به فیلم «باربی»، نوشته است که «ناپلئون» می‌تواند به «باربی و کن تحت امپراتوری» تغییر نام دهد.

جی‌کیو فرانس نیز می‌نویسد: تماشای سربازان فرانسوی که در سال ۱٧٩٣ با لهجه آمریکایی فریاد می‌زنند «زنده‌باد فرانسه»، عمیقاً ناشیانه، غیرطبیعی و خنده‌دار است.

مورخ فرانسوی پاتریس گوئنیفی نیز فیلم را «ضدفرانسوی» و «حامی بریتانیا» توصیف کرده است.

اسکات در واکنش به این انتقادات تندوتیز به بی‌بی‌سی گفت: فرانسوی‌ها حتی خودشان را هم دوست ندارند. مخاطبین فیلم در مراسم افتتاحیه پاریس آن را خیلی پسندیدند.

«ناپلئون» در گیشه بهتر از آن‌چه درباره فیلمی تاریخی حماسی انتظار می‌رود، عمل کرده و شانه‌به‌شانه‌ی انیمیشن جدید دیزنی، «آرزو»، و پیش‌درآمد «عطش مبارزه»، «عطش مبارزه: تصنیف پرندگان آوازخوان و مارها»، به کارگردانی فرانسیس لاورنس سینماروها را به سالن‌ها کشاند.

جدیدترین اثر سازنده‌ی «گلادیاتور» و «بلید رانر» در کنار «قاتلان ماه گل» مارتین اسکورسیزی از امیدهای فصل جوایز به‌شمار می‌رود.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: ناپلئون ریدلی اسکات واکین فینیکس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۶۱۴۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما

آفتاب‌‌نیوز :

همه‌چیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورک‌تایمز و نیویورکر گزارش دادند که ده‌ها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غول‌های هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفته‌اند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروت‌شان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آن‌ها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سال‌ها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدای‌شان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو می‌گرفتند و پا پیش می‌گذاشتند و زخم‌هایی را که بر جسم و روح‌شان وارد آمده بود آشکار می‌کردند.

بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفه‌شان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده می‌شد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیش‌تر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوء‌استفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشم‌برهم‌زدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید.

در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفه‌شان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از این‌گونه انگ‌ها مبرا دانستند. هنوز خبر‌هایی از رسوایی‌های اخلاقی به صدر خبر‌ها می‌آید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.

جنگ‌های فرانسوی

دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. این‌طور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده می‌شود.

دو پرونده قدیمی

هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان می‌آید، نام‌های رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح می‌شود. پولانسکی سال‌ها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانه‌ای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سال‌هاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشور‌هایی که احتمال می‌دهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری می‌کند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانه‌ها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی می‌داند.

داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخوانده‌شان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخوانده‌اش ازدواج کرد و در تمام این سال‌ها که همیشه حرف اتهامات او به رسانه‌ها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آن‌ها نرفته است. در این سال‌ها بعضی بازیگران زن فیلم‌های قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمی‌تواند به درستی در این باره قضاوت کند.

نام‌های بزرگ، ترس‌های بزرگ

نام‌هایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نام‌شان در سیاهه رسوایی‌های جنسی سال‌های اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که می‌خواهد از حدش عدول کند می‌داند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمی‌برد و باید بهای کاری را که می‌کند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.

منبع: همشهری آنلاین